-ΠΟΝΤΟΣ- Δάκρυ ψυχής…

-ΠΟΝΤΟΣ-           Δάκρυ ψυχής… Συνοπτική ιστορική αναδρομή του  Ποντιακού  Ελληνισμού από την Μυθολογία ως σήμερα γραμμένη απλά σε 17 μικρά κεφάλαια. Κεφάλαιο 15                                      -Ο ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ- Ο ξεριζωμός των Ελλήνων του Πόντου έγινε σε δύο φάσεις. Η μία φάση αποτέλεσε τον πρόλογο, όπου οι Νεότουρκοι ως ˝λαθροκυνηγοί˝ με την ανοχή των συμμάχων μας, κυνηγούσαν λήστευαν και σκότωναν πεινασμένους, διψασμένους και προ παντός φοβισμένους, αθώους, ανθρώπους που προσπαθούσαν να σωθούν. Η άλλη φάση ήταν ο επίλογος, όπου οι Κεμαλικοί ως ˝νόμιμοι κυνηγοί˝, με την ˝ άδεια " της Διεθνούς επιτροπής της Συνθήκης της Λωζάνης άλλους έδιωξαν ως ανταλλάξιμους και άλλους κυνήγησαν και σκότωσαν προκειμένου να κλέψουν τον τόπο τους και να ˝οικήσουν στις φωλιές τους ˝. Προηγουμένως οι Ρωσοτουρκικοί πόλεμοι του 1774, 1790, είχαν ως αποτέλεσμα τη μεγάλη διαρροή ελληνικού πληθυσμού από τις ανατολικές ακτές του Πόντου προς την ομόδοξη Ρωσία, φοβούμενοι τουρκικά αντίποινα. Επίσης στο Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1828, ενενήντα χιλιάδες Πόντιοι ακολούθησαν την υποχώρηση των Ρωσικών στρατευμάτων και η μεγαλύτερη ομαδική μετακίνηση έγινε μετά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877, οπότε δημιουργήθηκαν ογδόντα ένα (81) Ελληνικά χωριά στο Ρωσοκρατούμενο Κάρς. Η τελευταία διαρροή των Ελλήνων του Πόντου προς τη Ρωσία έκλεισε τον Φεβρουάριο του 1918, μετά την Συνθήκη ειρήνης και φιλίας μεταξύ των Σοβιετικών και των Νεότουρκων. Τότε μετά την αποχώρηση των Σοβιετικών από την Τραπεζούντα, από την περιοχή αυτή έφυγαν 30 χιλιάδες Έλληνες, κυνηγημένοι από τους Τούρκους. Το 1/3 πέθαναν από την ταλαιπωρία και τις κακουχίες. Στα 2/3 που έφθασαν στη Σοβιετική Ένωση η μοίρα δεν επεφύλαξε καλύτερη τύχη, αφού στρατολογήθηκαν από τα Σοβιέτ και στάλθηκαν στη Σιβηρία, όπου ταλαιπωρήθηκαν,υπέφεραν τα πάνδεινα, και τελικά δεν απέφυγαν και αυτοί τον θάνατο. Πολλοί Έλληνες Πόντιοι, οι περισσότεροι από τον εσωτερικό χώρο του Πόντου κυνηγημένοι από τους Τούρκους κατέφυγαν στα βουνά, για να σώσουν τη ζωή τους. Άλλοι μήνες και άλλοι χρόνια, ζούσαν κυριολεκτικά κυνηγημένοι, σαν τα πουλιά του Θεού, με φόβο για τη ζωή τους από τον εχθρό και τα άγρια θηρία, στερημένοι από τροφή και νερό για επιβίωση. ˝Εταουτεύταν τ’εμετέρ’,  επέραν τα ραxία , α’σόν εχτρόν κυνηγημέν’,  άμον Θεού πουλλία.˝ Προηγουμένως οι εκκλησίες στον Πόντο, άφησαν στη μέση την τελευταία τους λειτουργία και οι καμπάνες τους χτύπησαν για τελευταία φορά πένθιμα και μετά σίγησαν για πάντα. Αφού ολοκληρώθηκε το σχέδιο κάθαρσης από τους Νεότουρκους, με την Συνθήκη της Λωζάνης επισφραγίστηκε και επιβραβεύτηκε στην τελευταία αυτή πράξη, ο σχεδιασμός Σταυροφοριών, διωγμών και άγριων σφαγών κατά των ορθόδοξων χριστιανών της Ανατολής. Το ολοκαύτωμα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και η υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών, έφεραν την ερήμωση, το θάνατο, τον ξεριζωμό. Το πρώτο μαζικό κύμα Ποντίων που ήρθαν πρόσφυγες στην Ελλάδα ήταν από την Σοβιετική Ένωση κατά τα έτη 1919-20. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή το 1922 και συγκεκριμένα μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, ακολούθησε ένα ατελείωτο κύμα εκδιωχθέντων-μεταναστών από τον Πόντο προς την Ελλάδα. Η υποχρεωτική φυγή ήταν συγκινητική και τραγική. Γέροι-γυναίκες και παιδιά με δάκρυα στα μάτια σε μια ατελείωτη ουρά σαν τα " κοπάδια " προχωρούσαν. Στα πρόσωπά τους, έβλεπες τον φόβο, την εγκατάλειψη και την οδύνη. Ο συνολικός αριθμός των Ελλήνων προσφύγων από τον Πόντο που έφθασε στην Ελλάδα, υπολογίζονται πάνω από 400 χιλιάδες άτομα, περίπου άλλοι τόσοι δολοφονήθηκαν άγρια κυνηγημένοι και έμειναν άταφοι στη γη των προγόνων τους. Ο Έλληνας Πόντιος, αφού έχει βασανιστεί, τελικά θα επιζήσει και θα πορευτεί ρακένδυτος το δρόμο της προσφυγιάς, χωρίς υλικά αγαθά και χωρίς τα βασικά είδη επιβίωσης. Όμως μέσα στην "ποχτσιά" του θα κουβαλήσει την πλούσια πραμάτεια της θρησκείας του, της παιδείας του, τη λόγια και λαϊκή πολιτιστική κληρονομιά του, την εργατικότητά του, το τίμιο ήθος και τον πατριωτισμό του, δώρα ανεκτίμητα για τις μελλοντικές γενιές των Ελλήνων.                                                                                                                            Μεσαρέτες Απότοβιβλίομου:ΠόντοςοΕλληνικός                                                                                                                                                                                                                                 Ηρώων-Αγίων και Φιλοσόφων γη                 Copyright© 2007

- 7 χρόνια που "έφυγε" ο ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ (30 Μάρτη 2005)-

Η ποντιακή λαϊκή ποίηση έχασε τον εκφραστή της,

τον πατριάρχη της ποντιακής μούσας

              ΧΡΥΣΑΝΘΟ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ

Ποντιακά : ₪ Εβρόντεσεν αποβραδή ο Χρύσανθον "εχάθεν" μη κλαίτεν φίλ’ και συενοί, α’σόν Θεόν "επάρθεν". Επέρεν’ατον, ο Θεόν, σ’απόκοσμα ρασία, να τρα(γ)ωδεί σον ουρανόν και σαίρουνταν τα ψ’ήα. Ολόρθος ετρα(γ)ώδεσεν σα δύσκολα χρονίας, ολόρθος πα, επαρέδωσεν, την ψ’ήν με τρα(γ)ωδίας. Εχαρεντέρτζεν ζωντανούς δάσκαλον, έμ’ τσοπάνον, ν’αϊλί ! Εμάς τοι ορφανούς "εχάθεν" ο τρα(γ)ωδάνον. ₪ Από το βιβλίο μου : Ποντιακοί Στοχασμοί   Δαρμενείας - Μασχαρείας - Τραγωδίας                     Copyright© 2006

Ερμηνεία : ₪ Βρόντησε από βραδύς ο Χρύσανθος μας, "χάθηκε", μην κλαίτε φίλοι συγγενείς απ’το Θεό μας, "πάρθηκε". Αυτόν, τον πήρε ο Θεός σ’απόκοσμες ραχούλες, να τραγουδάει στον ουρανό για να χαρούν ψυχούλες. Όρθιος τραγούδησε στα δύσκολα τα χρόνια, και την  ψυχή παρέδωσε όρθιος τραγουδώντας. Χαροποιούσε ζωντανούς Δάσκαλο και τσοπάνο, Αλί σ’εμάς τους ορφανούς Χάσαμε τον "τραγωδιάνο" ₪                              Μεσαρέτες

-Στους ήρωες του ’21-

Ποντιακά : ₪ Οντες ’στορίεις έναν λαόν γλυκέα πέ’  τα λόγια, ’κ’έν  τραγωδία για χορόν άμα…για μοιρολόγια. Εντάμαν επολέμεσαν για την ελευτερίαν, εξέρ’ναν πως χωρίς ατέν’ θα ζούν’ σην τυραννίαν. Μ’έναν τρανόν ξεσηκωμόν έγραψαν ιστορίαν, παντού εποίκανε γνωστόν ντό έν’ ελευτερίαν. Πολλά σελίδας θέλομε για ήρωας να γράφ’νε, και τα γραμμία σα γραφάς ολόχρυσα ν’αστράφ’νε. Οι παλαιοί οι αρχηγοί κι’ετέρναν καθεδρίαν σο μέτωπον επέθαναν για την ελευτερίαν.

Ερμηνεία : ₪ Αν ιστορείς ένα λαό λέγε γλυκά τα λόγια, δεν είν’ τραγούδι για χορό είναι…για μοιρολόγια. Όλοι μαζί πολέμησαν για την ελευθερία, ήξεραν πως δίχως αυτήν θα ζουν στην τυραννία. Μ’έναν τρανό ξεσηκωμό έγραψαν ιστορία, στον κόσμο κάνανε γνωστό τι είναι ελευθερία Πολλές σελίδες θέλουμε για ήρωες να γράφουν, και οι γραμμές μέσ’ στις γραφές ολόχρυσες να αστράφτουν. Οι αρχηγοί μας οι παλιοί εξέδρες δεν κοιτούσαν, πεθαίνοντας στο μέτωπο τη λευτεριά ζητούσαν

Τιμή στον κάθε  ήρωα, στεφάνι στον καθένα, δοξάστε  αυτούς τους Έλληνες μορφές του είκοσι ένα. ₪ Από το βιβλίο μου : Ποντιακοί Στοχασμοί                                                                                         Μεσαρέτες   Δαρμενείας - Μασχαρείας - Τραγωδίας                     Copyright© 2006