-Τη κεμεντζές το κλάψιμον-

Όντας ελέπω κεμεντζέν κόφκεται η λαλία μ’, κι’όντας ακούω την καϊτέν λύεται η καρδία μ’. Τη κεμεντζές το κλάψιμον τη ταουλή ο χτύπον σην ψή μ’ εσέγκαν άψιμον εποίκαν’να  ζαΐφ’κον Σο σύρσιμον τη τοξαρί τα κόρδας θα κορούνταν, η ψή ετότε τραγωδεί γεράδες να λαρούνταν. Η κεμεντζέ στείν’ την χαράν, φωτίσια – μουχαπέτια, μίαν θα παίζ’ για την σεβντάν και τ’άλλο για τα τέρτια. Από το βιβλίο μου : Ποντιακοί Στοχασμοί   Δαρμενείας - Μασχαρείας - Τραγωδίας                   Copyright© 2006

Όταν βλέπω την κεμεντζέ κόβεται η λαλιά μου, κι’όταν ακούω δίστιχα λιώνει η καρδιά μου. Της κεμεντζές το κλάψιμο του νταουλιού ο ήχος, μεσ’ στην καρδιά βάλαν’ φωτιά και άλλαξε ο κτύπος. Στο σύρσιμο του δοξαριού πυρώνουν οι χορδές της, τότε η ψυχούλα τραγουδά να γιάνουν οι πληγές της. Το γάμο στήνει η κεμεντζέ τη βάφτιση, τα γλέντια, τη μια παίζει για τη σεβντά, την άλλη για τα ντέρτια                     Μεσαρέτες