-ΠΟΝΤΟΣ- Δάκρυ ψυχής…

  

-ΠΟΝΤΟΣ-              Δάκρυ ψυχής… Συνοπτική ιστορική αναδρομή του  Ποντιακού  Ελληνισμού από την Μυθολογία ως σήμερα γραμμένη απλά σε 17 μικρά κεφάλαια. Κεφάλαιο 11 -     ΦΩΛΙΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΕΣ –           Ο ιστορικός του Πόντου,Περικλής Τριανταφυλλίδης, έγραφε στα μέσα του 19ουαιώνα, για τους Τούρκους που κατοικούσαν στην περιοχή Τραπεζούντας στις Μοναστηριακές περιφέρειες και στην επαρχία Χαλδίας. ˝Πάντες ούτοι Έλληνες εισίν, εξ Ελλήνων καταγόμενοι, όπερ πλην των άλλων και εκ της φυσιογνωμίας των καταδείκνυται˝ (˝Τα Ποντικά˝ έκδ. 1866), αποδεικνύοντας έτσι την ύπαρξη Ελλήνων στο χώρο αυτό ακόμη και σήμερα. Μετά την πτώση της Τραπεζούντας (1461), η τουρκική τυραννία στον Πόντο ήταν βαριά και κορυφώθηκε τον 17º αιώνα με σφαγές και διωγμούς. Πολλοί επιφανείς Πόντιοι, όπως οι Υψηλάντες, και οι Μουρούζηδες, αναγκάστηκαν τότε να φύγουν από τον τόπο τους, την Τραπεζούντα και να πάνε στην Κωνστ/πολη, όπου υπήρχε παροικία Τραπεζουντίων από το 1461. Το 1711, μετά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο, ο Τσάρος Πέτρος ο Μέγας επέβαλε στο Σουλτάνο να διορίζονται χριστιανοί (Φαναριώτες) ηγεμόνες στη Βλαχία και Μολδαβία. Ο παππούς του ήρωα της Επανάστασης του 1821 Αλέξανδρος Υψηλάντης ως ηγεμόνας, οργάνωσε με ελληνικό πνεύμα την πολιτιστική αναγέννηση της Μολδοβλαχίας. Η αυλή του, ήταν μια πραγματική ˝φωλιά˝ για τους διωκόμενους Έλληνες λόγιους. Μεγάλοι Διερμηνείς της Υψηλής Πύλης όπως οι : Π.Νικούσης (1661-1673), Γ.Καρατζάς (1764-1765), Κ.Α.Υψηλάντης (1796-1799) Κ.Δ.Μουρούζης (1774-1777) και πολλοί άλλοι βοήθησαν τον υπόδουλο ελληνικό λαό να ανασάνει από την καταπίεση. Άλλοι πάλι, προκειμένου να αποφύγουν τις σφαγές, το παιδομάζωμα, την κτηνώδη δουλεία, τη βαριά φορολογία, ασπάζονταν στα φανερά το μωαμεθανισμό, όμως στα κρυφά παρέμειναν χριστιανοί. Περιοχές, όπως του Όφη, της Ριζούντας της Γημωράς των Σουρμένων, εξισλαμίστηκαν ομαδικά. Στα μέσα του 19ου αι. εκδόθηκε διάταγμα ˝ Χάττι Χουμαγιούν ˝( 1856 ), που έδινε ορισμένες θρησκευτικές ελευθερίες στους χριστιανούς προς όφελος όμως των Τούρκων κατακτητών, γιατί ˝ο δηλών Έλληνας χριστιανός, εστερείτο του δικαιώματος ιδιοκτησίας και μεταβίβασης˝. Παρουσιάστηκαν χιλιάδες κρυφοί χριστιανοί, οι λεγόμενοι "Κλωστοί" και δήλωσαν δημοσίως το πραγματικό θρήσκευμά τους. Τούρκοι εξτρεμιστές θορυβήθηκαν και αντέδρασαν βίαια με σφαγές και δολοφονίες των κρυφών. Κανένα εθνικό κέντρο μήτε "διανοούμενος", δε βρέθηκε να προστατέψει τις περιουσίες και προπαντός τις ζωές, αυτών των πιστών αθώων πατριωτών μας. Οι περισσότεροι κρυφοχριστιανοί, ζούσαν στις περιοχές Κρώμνης, Σταυρίν, Αργυρούπολης, Σάντας, Ματσούκας. Οι κάτοικοι αυτών των περιοχών, ακόμη και σήμερα, μιλούν καθαρά την Ποντιακή γλώσσα, η όψη τους είναι ήμερη, θυμούνται την ιστορία τους και είναι περήφανοι για την ελληνική καταγωγή τους. Εδώ θα γίνει αναφορά στο βιβλίο Β.19 του Κ. Παπαρηγόπουλου "Ιστορία του Ελληνικού έθνους" όπου στη σελ.382 αναφέρει για τον γενικότερο εξισλαμισμό : Οι Μεγάλοι Βεζίρηδες, Μαχμούτ πασάς, Ρούμ Μεχμέτ πασάς, Μεζή πασάς, Χότζα Μουσταφά πασάς, Ιμβραήμ πασάς, Σουλεїμάν πασάς και οι Δαμάτ Χασάν πασάς, Τζόρλιλι Αλή πασάς, τοπάλ Οσμάν πασάς, οι ναύαρχοι Σαλή πασάς και ο διαβόητος Βαρβαρόσσας, ανώτατοι στρατηγοί, υπάλληλοι του τουρκικού κράτους και πολλοί άλλοι, ήταν Ελληνικής καταγωγής. Ο δε αρχηγός του Οθωμανικού στρατού στην Ευρώπη, Χας Μουράτ πασάς ήταν απόγονος των Παλαιολόγων. Ο ελληνικός ποντιακός λαός, δε σταμάτησε ποτέ να καλλιεργεί μέσα στις˝φωλιές τους˝και να μεταφέρει από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά την ιστορία του, την προφορική ελληνική παράδοση και να διατηρεί τους θρύλους με τους Ακρίτες του, τις παραδόσεις του, τα ήθη-έθιμά του, τα τραγούδια του και γενικά τον ελληνικό παραδοσιακό πολιτισμό του, ατόφιο και ανόθευτο από ξένες ανατολικές και δυτικές επιδράσεις. Ο Τούρκος κατακτητής ׃ Τους Αγίους των ˝γκιαούρηδων˝ πάντα τους φοβόταν. Σχολεία ελληνικά δε χρηματοδοτούσε ποτέ (λειτουργούσαν από το υστέρημα των Ποντίων)και Διοικητικά δεν ήθελε σκοτούρες στο κεφάλι του. Γι’αυτό, την επιμέλειά τους, τη ″φόρτωσε στους ραγιάδες˝. Αργότερα θα αποδειχθεί ότι η εκκλησία, το σχολείο και η αυτοδιοίκηση αποτέλεσαν το τρίπτυχο της εθνικής επιβίωσης των Ποντίων και γι’αυτό δε χάθηκε, ούτε αφομοιώθηκε το έθνος τους, όπως συνέβη με άλλες φυλές της Μ. Ασίας, που τούρκεψαν ή εξαφανίστηκαν.                                                                                               Μεσαρέτες Από το βιβλίο μου : Πόντος ο Ελληνικός                                                                                                                                                                                                                       Ηρώων-Αγίων και Φιλοσόφων γη                 Copyright© 2004