-Αφιέρωμα : Σ’αυτούς που υποφέρουν σήμερα-.

Ποντιακά :           - Τα δάκρα -                     ₪ Α’σ’όλια το πολλά βαρύν’ είν’ τ’ανθρωπί’ τα δάκρα, ετότε λύεται η ψή και ξύετ’ α’σ’ομμάτια. Τα δάκρα που κυλίουνταν τα πόνια κουβαλούνε, άμον ποτάμια  ξύουνταν σ’ομμάτια ’κ’εχωρούνε. Τα δάκρα όθεν ξύουνταν ν’αϊλί  σ’ε’είν’ τον τόπον, λιθάρια αν είν’ θα σκίουνταν ’κί χλωρανθίζ’ κλαδόπον. Ομμάτια, άλλο… μ’ελέπετεν, ομμάτια, άλλο… μη κλαίτεν, ατά εσείν ντ’εξέρετεν σην ψήν…τιδέν μη λέτεν.                     ₪ Από το βιβλίο μου : Ποντιακοί Στοχασμοί    Δαρμενείας - Μασχαρείας - Τραγωδίας                     Copyright© 2006

Ερμηνεία :          - Τα δάκρυα -                     ₪ Το πιο βαρύτερο στη γη του ανθρώπου είναι τα δάκρυα, τότε είναι που λιώνει η ψυχή και χύνεται απ’ τα μάτια. Στο διάβα τους τα δάκρυα τις θλίψεις κουβαλάνε, σαν χειμαρρώδεις ποταμοί στα μάτια δε χωράνε. Τα δάκρυα όπου χύνονται αλί σ’ αυτόν τον τόπο, πέτρες αν είναι, σχίζονται, ξηραίνεται το χόρτο. Μάτια, άλλο… μη βλέπετε, μάτια, άλλο… μην κλαίτε, αυτά εσείς που ξέρετε, μη… στις ψυχές τα λέτε.                     ₪                                              Μεσαρέτες