- Εγώ είμαι ορφανόν πουλίν -

Ποντιακά : - Εγώ είμαι ορφανόν πουλίν - Εγώ είμαι ορφανόν πουλίν σην κλαίην μαθεμένον, κανένας ’κ’είπε’με γιαβρί μ’, πουλί μ’, λαλαχεμένον. Άμα αρχινώ το κλάψιμον όλια τα ράχια σκίουν, τα δάκρα μ’ ξύουν σ’άψιμον και τα τζιλίδια σβύουν. Τα χέρια μ’ έχω πίσταυρα, την γούλα μ’ κρεμασμένον, ν’αϊλί εμέν’ τον ορφανόν τη μοίρας τον καμμένον. Εχάθεν τ’ομματί’ μ’, η φώσ’, α’σά πολλά τα κλαίητα, έλα Θεέ μ’! Έπαρ’ την ψή μ’, μη τρώ(γ)ν’εμε τα τέρτα. Από το βιβλίο μου : Ποντιακοί Στοχασμοί       Δaρμενείας - Μασχαρείας - Τραγωδίας                    Copyright© 2006

Ερμηνεία : - Εγώ είμαι ορφανό πουλί - Εγώ είμαι ορφανό πουλί στο κλάμα μαθημένο, κανείς δε με είπε γιαβρί, πουλί μου, χαϊδεμένο. Το κλάμα μου σαν ξεκινά όλα τα όρη σκίζουν, τα δάκρυα στάζουν στη φωτιά κι’ αμέσως θα τη σβήσουν. Τα χέρια  έχω σταυρωτά, γερμένο το λαιμό μου, αλί σε με τον ορφανό, μαύρο το ριζικό μου. Χάσαν τα μάτια μου το φως, τα δάκρυα  κυλάνε, πάρε Θεέ μου την ψυχή τα ντέρτια μη με φάνε.                           Μεσαρέτες