-Άσχημα χρόνια τωρινά-

Ποντιακά : Ο  νέον σον παλιόν καιρόν εγνέφιζεν με ονέρτα και μ’έναν τρόπον γνωστικόν πουθέν’ ’κ’εφήνεν χρέητα. Ο νέον ο σημερ’νόν άλλο ’κ’ευτάει ονέρτα, ο νούσ’ατ κι’ό συλλογισμόν επάτεψαν σα τέρτα. Σκολεία, φροντιστήρια, θέλ’νε πολλά παράδες, για τον φτωχόν, μαρτύρια αγιάτρευτα  γεράδες. Ατώρα που ετράνυναν και επέρανε  πτυχία, έμορφα εκορνίζοσαν και παίζ’νε όλ’ λαχεία. Λέγ'νε , γιατρός ’κί γίνεσαι  χωρίς καλόν  σκολείον, πλούσιος, άμα, γίνεσαι μ’έναν καλόν λαχείον! Από μικροί  σα βάσανα, δουλείαν και σκολείον, ατώρα παίζ’νε την ξερήν απέσ’ σο καφενείον. Έναν παλιόν αφεντικόν ’κ’εράευεν πτυχία, αν έλεπεν εργατικόν επέρνεν σην δουλείαν. Δύσκολα χρόνια τα παλιά είχαν άμα αξίας, τα άσκεμα τα τωρισνά θέλ’νε μόνον θυσίας.  Copyright© 2011

Ερμηνεία : Ο  νέος στον παλιό καιρό με όνειρα ξυπνούσε, και μ’έναν προγραμματισμό ποτέ του,  δε χρωστούσε. Ο νέος ο σημερινός όνειρα πια, δεν κάνει, με σκέψη και συλλογισμό απόγνωση τον πιάνει. Σχολεία, φροντιστήρια,  περίσσιο χρήμα θέλουν, για τον φτωχό, μαρτύρια, πληγές βαθιές που  μένουν. Τώρα που μεγαλώσανε και πήρανε πτυχία όλοι τα κορνιζόσανε και  παίζουνε  λαχεία. Λένε,  γιατρός  δε γίνεσαι χωρίς καλό σχολείο, πλούσιος  όμως  γίνεσαι μ’ένα καλό λαχείο! Από μικροί στα βάσανα, δουλειά και στο σχολείο άνεργοι τώρα, παίζουνε, ξερή στο καφενείο. Ένα παλιό αφεντικό πτυχία δεν κοιτούσε, αν εύρισκε εργατικό αμέσως τον ζητούσε. Δύσκολα χρόνια τα παλιά Είχαν όμως αξίες Τα άσχημα τα τωρινά Θέλουν  μόνον θυσίες Ο Μεσαρέτες