- Ο άπορος ο γέρος -

Ποντιακά : - Ο άπορον ο γέρον -                    ₪ Σ’έναν αλλόξενον αυλήν σ’άχαρον έναν μέρος, με το κιφάλ’ κούπα ση γήν κάθεται είνας γέρος. Νουνίζ’ ντό έσυρεν ατός σα πρωτιζ’νά χρονίας, και ατώρα άμον γυρευός χουλέν’ χώρας γωνίας. Θυμάται ο γέρον και δακρύζ’, του πάππο σ’ατ’ τα λόγια, στοχάσκεται και ακούει’ατα, άμον τα μοιρολόγια : "- Άμα γερά ο άνθρωπον κανείς ατόν ’κί θέλ’, παρακαλούν τον θάνατον την ψήν ατ’ για να παίρ’! Σ’έναν κεσέν πάν’ σύρν’ατον, τον άπορον τον γέρον, έναν νερόν να δί(γ)ν’ατον τερούνε το συφέρον. Εσύ πουλί μ’, ατά π’ακούς, καμμίαν μ’ανασπάλτς, πάντα να κρούν’ ατά σο νούς άμα…προτού γεράσ’." Μ’αΐκον νούνιμαν βαρύν η ’μέρα ετελέθεν, κρίμαν, σ’αούτο την βραδήν έναν παιδίν ’κ’ευρέθεν ! Ο γέρον εκοιμέθεν ’κά πολλά φαρμακωμένος, σα ξημερώματα καικά ευρέθεν…’ποθαμένος !                    ₪ Από το βιβλίο μου : Ποντιακοί Στοχασμοί    Δaρμενείας - Μασχαρείας - Τραγωδίας                 Copyright© 2006

Ερμηνεία :  - Ο άπορος ο γέρος -                    ₪ Σε μια ολόξενη  αυλή, σ’άχαρο ένα μέρος, με το κεφάλι προς τη γη κάθεται ένας γέρος. Σκέφτεται όσα τράβηξε σε πρωτινές χρονιές και τώρα σαν επαίτης πια, ζεσταίνει ξένες γωνιές. Θυμάται ο γέρος του παππού, που τού’λεγε τα λόγια, τώρα ηχούν από παντού λες κι’είναι μοιρολόγια : "-Όταν γεράσει ο άνθρωπος δε θέλουν να τον δούνε, το θάνατό του, επιζητούν για να απαλλαγούνε ! Σε μια γωνιά πάνε πετούν χωρίς ντροπή το γέρο, νεράκι αν του δώσουνε, κοιτούνε το συμφέρον. Πουλί μου, κάθε διδαχή ποτέ να μην ξεχάσεις, να τα θυμάσαι στη ζωή, όμως… προτού γεράσεις " Μ’αυτήν τη σκέψη τη βαριά στον κόσμο του αφέθηκε, κρίμα, σε τούτη τη βραδιά ένα παιδί δε βρέθηκε ! Έγειρε και κοιμήθηκε πολύ φαρμακωμένος, κοντά στα ξημερώματα βρέθηκε…πεθαμένος !                    ₪                                                Ο Μεσαρέτες