Ποντιακά :
- Ο Αετόν και το σκωλέκ’ -
₪
Σ’έναν ρασίν και σην τεπέν
ο Αετόν μονάχος ’κι’απομέν’,
πάντα θα έν’ και έναν σκωλέκ’.
Θέε μ’! Το σκωλέκ’ τέρεν πώς στέκ’
σ’αΐκον ύψος πώς εβγαίν’
χωρίς φτερά χωρίς τιδέν ;
Ο Αετόν πετά και πάει εκειάν’,
σον ουρανόν απο’κατ’άν’.
Νασάν ατόν που έσ φτερά
και ολόερα περιπετά.
Σα ρασοκέφαλα άν πάει
φωλέαν αραεύ’ να ευτάει,
ωβά γεννά, πουλία τρανύν’,
πετούν’ και έρχουνταν ση γήν.
Σκωλέκ’ τον δρόμον για να ευτάει
θα σύρκεται ’κά, χώμαν θα γλύφτ’,
εκεί που θέλ’ ατό να πάει.
Φωλέαν ’κ’επορεί να χτίζ’,
άμα ’κ’εξέρ’ να λείσ’ καλά
ρούζ’ και κρεμίεται αφκά
και α’σήν αρχήν ξάν’ αρχινά.
Ν’αϊλί σ’ατό που ’κ’έσ’ φτερά,
ξάϊ ’κ’επορεί σα υψηλά
να στέκ’ εκειάν’…και να πετά.
₪
Ερμηνεία :
- Ο Αετός και το σκουλήκι -
₪
Σε μια υψηλή βουνοκορφή
ο αετός μονάχος του, δε ζει,
πάντα κι’ένα σκουλήκι θα βρεθεί.
Θεέ μου! Πώς στέκεται εκεί,
πώς βρέθηκε ο σκώληκας ψηλά
χωρίς να έχει τα φτερά ;
Ο αετός πάει ψηλά
στα επουράνια πετά.
Χαρά σ’αυτόν που έχει φτερά
και όπου θέλει τριγυρνά.
Εκεί σ’απόκρημνες κορφές
ψάχνει και χτίζει την φωλιά,
γεννά αβγά, βγαίνουν πουλιά,
πετούν και έρχονται στη γη.
Σκουλήκι για να πάει ψηλά
πρέπει στο χώμα να συρθεί,
θα γλείψει γη για ν’ανεβεί.
Φωλιά να κτίσει δε μπορεί,
όταν δεν γλείφει γη καλά
πέφτει ξανά στα χαμηλά
κι’απ’ την αρχή ξανά αρχινά.
Αλί σ’αυτό, δίχως φτερά,
δεν ημπορεί στα υψηλά
να στέκεται εκεί και…να πετά.
₪
Ο Μεσαρέτες
Από το βιβλίο μου : Ποντιακοί Στοχασμοί
Δaρμενείας - Μασχαρείας - Τραγωδίας
Copyright© 2006
