Αυτός
ο τόπος "
χτίστηκε "
με δάκρυα
και αίμα,
τώρα "
κατεδαφίστηκε"
από κλεψιά
και ψέμα !
Κοιτάξτε
λίγο γύρο σας
εσείς οι "αφεντάδες"
τον κόσμο
μας, τον κάνατε
"νεόπτωχους"
- "ραγιάδες"
Σ’αυτόν
τον τόπο τον καλό
ψεύτες επιβιώνουν
!
κλέβουν τα
κάνουν ρημαδιό
μετά τα
κουκουλώνουν !
Κρίμα ! Σ’εσάς ! Αλί ! σ’εμάς !
Αλί
! σ’αυτόν τον τόπο !
"Γέννησε"
ήρωες τρανούς
πλούσιους
και φτωχούς πολλούς,
μα
… λιγοστούς πολιτικούς
με
αρετή ανθρώπους !
Μεσαρέτες
|
Όντας
ελέπω κεμεντζέν
κόφκεται
η λαλία μ’,
κι’όντας
ακούω την καϊτέν
λύεται
η καρδία μ’.
Τη
κεμεντζές το κλάψιμον
τη
ταουλή ο χτύπον
σην
ψή μ’ εσέγκαν άψιμον
εποίκαν’να ζαΐφ’κον
Σο
σύρσιμον τη τοξαρί
τα
κόρδας θα κορούνταν,
η
ψή ετότε τραγωδεί
γεράδες
να λαρούνταν.
Η
κεμεντζέ στείν’ την χαράν,
φωτίσια
– μουχαπέτια,
μίαν
θα παίζ’ για την σεβντάν
και
τ’άλλο για τα τέρτια.
Από το βιβλίο μου : Ποντιακοί
Στοχασμοί
Δαρμενείας - Μασχαρείας - Τραγωδίας
Copyright© 2006
|
Όταν
βλέπω την κεμεντζέ
κόβεται
η λαλιά μου,
κι’όταν
ακούω δίστιχα
λιώνει
η καρδιά μου.
Της
κεμεντζές το κλάψιμο
του
νταουλιού ο ήχος,
μεσ’
στην καρδιά βάλαν’ φωτιά
και
άλλαξε ο κτύπος.
Στο
σύρσιμο του δοξαριού
πυρώνουν
οι χορδές της,
τότε
η ψυχούλα τραγουδά
να
γιάνουν οι πληγές της.
Το
γάμο στήνει η κεμεντζέ
τη
βάφτιση, τα γλέντια,
τη
μια παίζει για τη σεβντά,
την
άλλη για τα ντέρτια
Μεσαρέτες
|
