-Ο άπορος …ο νέος-

Ποντιακά : Σ’έναν αλλόξενον αυλήν σ’άχαρον έναν μέρος με το κιφάλ’ κούπα ση γην κάθεται είνας νέος Νουνίζ’, ντό  έφταιξεν ατός σα πρωτιζ’νά  χρονίας, και ατώρα  άμον  γυρευός τερεί  να ευρίκ’  δουλείας. Θυμάται ο νέον καθαρά του πάπο σ’ατ   τα λόγια, λόγια σοφά, λυπητερά άμον τα μοιρολόγια. -Πουλί μ’! ο κόσμον ψεύτικος επλέθυναν οι ψεύτες, τα ρίζας ’εμουν,  εγνώριμα …"Αρματωλοί και κλέφτες", Ετζούπωσαν σην φυλακήν τ’αρματολούς, οι κλέφτες, οι κλέφτ’ επέμναν μαναχοί και εγέντανε  αφέντες. Έγένταν ατά, πρίν τον Χριστόν, και σο είκοσιέναν, "Κολοκοτρώνην Αρματολόν" ’κ’εφέκανε κανέναν. Copyright© 2011

Ερμηνεία : Σε μια ολόξενη αυλή σ’άχαρο ένα μέρος με το κεφάλι προς τη γη κάθεται ένας νέος. Σκέφτεται, τι  να έφταιξε σε πρωτινές χρονιές και τώρα σαν επαίτης πια ψάχνει να βρει δουλειές. Θυμάται ο νέος του παππού, τα όμορφά του, λόγια, λόγια σοφά, λυπητερά όπως τα μοιρολόγια. -Πουλί μου ! ο κόσμος ψεύτικος πλήθυναν και οι ψεύτες, οι ρίζες μας , είναι γνωστές,   …"Αρματολοί και κλέφτες". Κλείσανε μες στη φυλακή  Αρματολούς,  οι κλέφτες, μείναν οι κλέφτες μοναχοί και γίνανε αφέντες. Γίναν αυτά,  πριν το Χριστό, και στο είκοσι ένα, "Κολοκοτρώνη Αρματολό" δεν άφησαν κανένα.        Ο Μεσαρέτες