- Κανένας...'κί γελούνε -

Ποντιακά :

-Κανένας…’κί γελούνε-

₪

Τον ήλιον εβασίλεψαν

έφεραν την σκοτίαν,

τον τόπον εσκοτίνεψαν,

κιά ξημερών καμμίαν.

Οντας νυχτών και ’κί μερών’

τ’ομμάτια ’κί τερούνε,

ακούς μονάχα στεναγμόν

κανένας…’κί γελούνε.

Θεέ μ’! που είσαι υψηλά,

γιάμ ’κ’εγροικάς τον κόσμον;

έλα ολίγον χαμελά

και κάλλινον τον πόνον.

Τοπλάεψον την χαμονήν

χάρτσον χαράν και υίαν,

 σον κόσμον δόσ’, υπομονήν

και "τ’άλτς"…γνώσην-σοφίαν.

 Ποίσον Εσύ, ατά ντ’εξέρτς,

σ’ατείντς που ’κ’επορούνε,

αδά…οι "άλλ’" ελώλωσαν,

ντ’εφτάνε ’κ’εγροικούνε.

₪

                                                     Ο Μεσαρέτες

Ερμηνεία :

-Κανένας…δε γελάει-

₪

Τον ήλιο μας,  βασίλεψαν,

μας φέρανε σκοτάδι,

τον τόπος μας, σκοτείνιασαν,

πάντα θα είναι βράδυ.

Νύχτα χωρίς ξημέρωμα

τα μάτια δεν κοιτούνε,

ακούς μονάχα στεναγμό

χείλη πια…δε γελούνε.

Θεέ ! που είσαι στα ψηλά,

μη δε γροικάς τον  κόσμο ;

έλα λιγάκι χαμηλά

κι’απάλυνε τον πόνο.

Συμμάζεψε τη χαμονή

φέρε χαρά και υγεία,

δώσε, στον κόσμο υπομονή

στους "άλλους"…γνώση-σοφία

Κάνε Εσύ ότι μπορείς,

γι’αυτούς που δε μπορούνε,

εδώ …οι "άλλοι" "θόλωσαν"

τον κόσμο δεν ακούνε.

₪

                                                                                   ο Μεσαρέτες

                    Copyright© 2011