-Αφιέρωμα στους νέους που ξενιτεύονται τώρα-

Ποντιακά : -Ο νέον ο ξενιτέας- *’Ξεράθαν τα χορτάρια ’μουν τ’άθα’μουν εμαρέθαν, ερούξεν δείσα άγρεσα και ούλια ’καπατεύταν. *Πεγάδια π’ετραγώδ’νετεν χορταρασκεπασμένα ντό τρέχετεν λυπητερά και είστεν πικραμένα; *Συρίζ’ αγέρας, βρέχ, βροντά έξ’ νύχτα και σκοτία τα φύλλα ρούζ’νε κίτρινα και κλαίγ’νε τα κλαδία. *Φύλλα ντό κιτρινίζετεν  και ρούζετ’ έναν έναν ; δεντρά αφίνετεν γδυτά και παραπονεμένα. *Γιατί πουλόπα’κί χαίρουστιν  κι’άλλο ’κί κελαιδείτεν ; ντ’αφίνετεν και φεύετεν κι’οπίσ’ πα ’κί τερείτεν ; *-Άγρεν αέρα εφύσεξεν αδά άλλο ’κί ζούμε, πάμε όθεν έν’ άνοιξη,  δεντρά όθεν ανθούνε. *Μοθόπωρε  ντό έρχεσαι σ’εμάς αδά σα χρόνια, και φυγαδεύ’ς την άνοιξιν και φέρτς τα κρύα χιόνια ; *-Εγώ κι’αν φέρω χειμωγκόν κι’αν φέρω άγρα χιόνια, θα έρται ξαν η άνοιξη, θ’έρχουν χελιδόνια. *Παραδοσιακά

Ερμηνεία : -Ο νέος μετανάστης-  Τα χόρτα ξεραθήκανε, λουλούδια μαραθήκαν, ομίχλη έπεσε παντού, τα πάντα σκεπαστήκαν. Πηγάδια  που τραγουδούσατε με χόρτα σκεπασμένα τι τρέχετε λυπητερά και είστε πικραμένα ; Σφυρίζει αέρας, βρέχει ,βροντά, έξω βαριά σκοτάδια, τα φύλλα πέφτουν κίτρινα και κλαίν’ τα παρακλάδια. Φύλλα τι κιτρινίζετε και πέφτετε ένα-ένα ; τα δένδρα αφήνετε γυμνά και παραπονεμένα. Γιατί πουλιά δε χαίρεστε κι’άλλο δεν κελαηδάτε ; τί φεύγετε κι’όλα τ’αφήνετε και πίσω δεν κοιτάτε ; -Άγριος αέρας φύσηξε εδώ άλλο δε ζούμε, πάμε όπου είναι η άνοιξη τα δέντρα όπου ανθούνε. Φθινόπωρε  ! τί έρχεσαι σ’εμάς αυτά τα χρόνια διώχνεις πανώρια άνοιξη και φέρνεις κρύα χιόνια. -Εγώ κι’αν φέρω τον χιονιά κι’αν φέρω άγρια χιόνια πάλι θα ’ρθει η άνοιξη θα ’ρθουν τα χελιδόνια.                                  Μεσαρέτες