- ΠΟΝΤΟΣ - Δάκρυ ψυχής…

-ΠΟΝΤΟΣ-              Δάκρυ ψυχής… Συνοπτική ιστορική αναδρομή του  Ποντιακού  Ελληνισμού από την Μυθολογία ως σήμερα γραμμένη απλά σε 17 μικρά κεφάλαια. Κεφάλαιο 7 - ΟΘΩΜΑΝΟΚΡΑΤΙΑ - Οι Οθωμανοί Τούρκοι, που γενάρχης τους ήταν ο Οσμάν ή Οθμάν (1288-1325 μ.Χ.) έκαναν την εμφάνισή τους στη Μ. Ασία στα μέσα του 13ου αιώνα μ.Χ. και σαν συνεχιστές της παράδοσης των Σελτζούκων άρχισαν επιδρομές και λεηλασίες εναντίων Βυζαντινών περιοχών. Μετά την πτώση της Τραπεζούντας (1461), οι επιδρομές αυτές εντάθηκαν στην ενδοχώρα του Πόντου με σφαγές και καταστροφές χωριών. Οι Οθωμανοί, το 1453 αλώσανε την Κων/πολη , το 1458 την Αθήνα, το 1460 τον Μυστρά και το 1461 κατέλαβαν την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, το τελευταίο κράτος του απόδημου ελληνισμού. Η Τραπεζούντα, παρ’ότι παραδόθηκε με συνθήκη, ακολούθησαν έντονοι διωγμοί και σφαγιασμοί. Τους χριστιανούς της Τραπεζούντας τους πέταξαν έξω από τα τείχη και στα σπίτια τους αποίκισαν γενίτσαροι και μουσουλμάνοι από άλλες περιοχές. Πάνω από χίλια παιδιά εξισλαμίστηκαν και έγιναν φανατικοί γενίτσαροι και οι όμορφες κόρες τις Τραπεζούντας γέμισαν τα χαρέμια των Τούρκων. Ένα ενδεικτικό στοιχείο της βαρβαρότητας του κατακτητή σε ολόκληρο τον Πόντο, ήταν ο εγκλεισμός δύο χιλιάδων χριστιανών στην εκκλησία Άγιος Γεώργιος, στις εκβολές του ποταμού Άλυ στην Πάφρα, την πυρπόλησή τους από τους Τούρκους με πετρέλαιο και το πέταμά τους στο ποτάμι. Ο θρύλος λέει ότι και σήμερα ακόμη, ο ποταμός αυτός παραμένει κόκκινος (θολός). Επίσης, αμέτρητες είναι οι κομμένες γλώσσες Παφραίων χριστιανών από τους Τούρκους, για να μη μπορούν να μιλήσουν στα παιδιά τους, και για να μη μάθουν έτσι ποτέ τα βλαστάρια τους, τη γλώσσα των γονιών τους. Όαση μέσα στην έρημο, αποτέλεσε η παρουσία της Σουλτάνας Κιούλ Παχάρ (λουλούδι της αυγής), σύζυγος του Σουλτάνου Βαγιαζίτ Β΄, μάνα του Σελίμ Α΄και γιαγιά του Σουλεїμάν του μεγαλοπρεπούς. Ήταν η Πόντια Μαρία από τη Λιβερά του Πόντου, που την γενέτειρά της, την προστάτεψε με ειδικά προνόμια. Πέθανε το 1495 και το Μαυσωλείο της σώζεται στην Τραπεζούντα με ιδιαίτερη επιγραφή στην Αραβική, όπου αποκαλείται ˝ Ρωμαία-Δέσποινα ˝. Η ροή των γεγονότων στη συνέχεια έδειξε πως δεν χωρούσε πλέον αμφιβολία ότι, από τον Αύγουστο του 1461, άρχιζε η μαύρη περίοδος της σκλαβιάς του Πόντου. 1461–1923 τετρακόσια εξήντα δύο χρόνια, τελείωσαν όπως άρχισαν, με σκληρούς αγώνες για επιβίωση και φρικτά μαρτύρια με εξοντωτικές μεθόδους για τον αφανισμό των Ελλήνων. Τότε, στις 29-5-1807 γενίτσαροι αποκεφάλισαν τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, τον παππού και συνώνυμο, του ήρωα της επανάστασης του 1821 και τον Σουλτάνο Σελίμ Γ΄, για τις ενωτικές ιδέες τους. Ο γιος του Αλέξανδρου Υψηλάντη, ο Κωνσταντίνος, κατάφερε και διέφυγε στη Ρωσία. Η γη του Πόντου διαμελίστηκε και μοιράστηκε στους Τούρκους αξιωματούχους. Ολόκληρος ο Ποντιακός πληθυσμός, ωθούμενος από τους Τούρκους, αναζητά καταφύγιο τόσο σε απρόσιτα ορεινά μέρη στον τόπο του, όσο και προς τις ανατολικές χώρες του Καυκάσου, είτε για να σωθεί είτε με την βία, με στόχο την αλλοίωση της εθνικό-θρησκευτικής σύνθεσης της περιοχής. Στις περιόδους 1774, 1790, 1828, 1918 είχαμε την έντονη μεταναστευτική κίνηση και την ίδρυση ελληνικών χωριών στην περιοχή του Καυκάσου. Τα μαρτύρια που υπέστησαν οι Πόντιοι από τους Τούρκους, είναι τόσα πολλά που χρειάζονται τόμοι βιβλίων, για να καταγραφούν. Παρ’ όλα αυτά ο Έλληνας του Πόντου, ακόμη και κυνηγημένος, θα κατορθώσει να επιζήσει. Στη Μεσαιωνική περίοδο, το όνομα Έλληνας, δεν ακουγόταν σχεδόν πουθενά, παρά Γραικός και Ρωμιός και το χειρότερο όλων το ˝ραγιάς˝. Ο Έλληνας του Πόντου θα είναι ο Ακρίτας, φύλακας-φρουρός, που με τα Ακριτικά τραγούδια του, θα βροντοφωνάζει με όλη τη δύναμη της ψυχής του, για τον αιώνιο Έλλενον, τον ήρωα Τραντ’έλλενον, τον άφοβο Δρακ’έλλενον και θα μεταφέρει προφορικά από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά, μαζί με την δική του, ελληνική παράδοση, τα ήθη και έθιμά του, και θα παραδώσει, ατόφιο και ακέραιο στις επόμενες γενιές το όνομα Έλληνας.                                                                                                                                                                                                                    Ο Μεσαρέτες Από το βιβλίο μου : Πόντος ο Ελληνικός                                                                                                                                                                                                                     Ηρώων-Αγίων και Φιλοσόφων γη                 Copyright© 2004