- Ανάθεμά’σε θάνατε -

Ποντιακά : - Ανάθεμά’σε θάνατε - ₪ Ο θάνατον ’κ’επέζεψεν να κουβαλεί την χώραν, μικρούς τρανούς εσώρεψεν εθέκεν ’κά, σο χώμαν. Μάναν χωρίζ’ α’σό παιδίν, πατέραν, θαγατέραν, τον άντραν κλέφτ’ α’σήν γαρήν, ’κί λογαράζ’ κανέναν. Εκεί που ρούζ’ το άψιμον μανίεται ο τόπον, και όθεν τσοκεύ’ ο θάνατον, ν’αϊλί σ’εκείν’ το τόπον. Ανάθεμά’σε, θάνατε, εσέν’ ποίος θα παίρ’τσε, εσέν’ πα, λέγ’νε αθάνατε, άμα…κανείς ’κί θέλ’τσε. Ανάθεμά’σε, θάνατε, και ξάν’ ανάθεμά’σε, άσπλαχνε, τρισκατάρατε, κανέναν ’κί λυπάσαι. ₪ Από το βιβλίο μου : Ποντιακοί Στοχασμοί    Δαρμενείας - Μασχαρείας - Τραγωδίας                     Copyright© 2006

Ερμηνεία : - Πανάθεμά’σε θάνατε - ₪ Ο θάνατος δε χόρτασε κόσμο να κουβαλάει, μικρούς μεγάλους έμασε στο χώμα τους κυλάει . Χωρίζει μάνα απ’τα παιδιά, πατέρα, θυγατέρα, τον άνδρα κλέβει απ’την κυρά, λογαριασμό κανένα. Εκεί που πέφτει η φωτιά ο τόπος θα μαυρίσει, κι’ ο θάνατος όπου κτυπά, ψυχούλα δε θ’αφήσει. Ανάθεμά σε θάνατε εσένα ποιος θα πάρει, ας λέν’ κι’ εσένα αθάνατε κανείς δε σ’αγαπάει. Ανάθεμά σε θάνατε ξανά πανάθεμά σε, άσπλαχνε, τρισκατάρατε, κανέναν δε λυπάσαι. ₪                                  Ο Μεσαρέτες